Oparty plecami o bar, z łokciami na samym barze, Ambroży wzruszył ramionami na zadane pytanie. W sumie sam do końca nie wiedział tak naprawdę, ale skinął kuflem w stronę otoczenia i pociągnął łyk piwa, nim odpowiedział.

- A bo ja wiem? Bo reszta jest w parach, albo w większych grupach, a mnie się nie chce wbijać w większe towarzystwo, ani rozbijać komuś randki. - stwierdził, czując przyjemny, ciężkawy smak ciemnego, miękkiego piwa rozlewający się po podniebieniu. - No i nie chce mi się siedzieć z normikami teraz. Także nawet jeśli od ciebie jebie trupem, to przynajmniej nie będę musiał się tak bardzo pilnować gadając z tobą. Poza tym wyglądasz, jakbyś miał podobnie chujowy wieczór, co ja. - dodał, po czym otaksował wampira wzrokiem i poprawił się. - ...albo parę wieczorów. -

Nie odrywał wzroku od zmiennokształtnego, który zbierał się do odpowiedzi na jego pytanie. A ta zwaliłaby go nieco z nóg, gdyby stał. Cóż za szczerość i brak kultury. Wampir poczuł się przez chwilę tak, jakby spotkał właśnie samego siebie. Zdenerwował się, ale po głębszej analizie sylwetki tego pana doszedł do wniosku, że z tym na pewno nie chciałby się bić. Dlatego skrzywił się lekko na tę myśl.
- Dzięki. Może i jebiesz kurnikiem, ale jestem w stanie tolerować twoje towarzystwo. Miejmy za sobą już te szczere wyznania o zapachu. - Przewrócił okiem. Skoro tak wampir specyficznie pachniał, to dlaczego w ciągu ostatnich tygodni spotkał dwóch innych zmiennokształtnych, którzy próbowali się do niego dobrać? Śmiał wątpić, że jednak z jego wampirzym zapachem było coś mocno nie tak.
- I nie mam chujowego wieczoru. Ani wieczorów. Ten był całkiem znośny, do pewnego momentu. - Zauważył i spojrzał wymownie w stronę zmiennokształtnego, który zdawał się nie przejmować tym, co mówił wampir. - A co, ktoś cię wystawił? - Dopytał nagle z czystej ciekawości, obracając w palcach pustą szklankę po drinku.

Ambroży parsknął lekko na uwagę o kurniku i kiwną głową, jakby się zgadzał ze słowami Savy. Uwaga o znośnym do pewnego momentu wieczorze przeleciała nad jego głową, ewidentnie nie zarejestrowana w żaden sposób. Zamiast tego upił łyk piwa, i znowu skinął głową, skrzywiwszy się nieco.

- Ta. Umówiłem się z jednym gościem, ale sukinsyn mnie wystawił. Drugi raz już, tym razem nawet bez komentarza. Coś mi się kurwa wydaje, że trzeciej próby nie będzie. - wycedził wzburzony. Nie znosił, kiedy ktoś robił go w chuja, samemu starając się zawsze być wybitnie transparentnym w tym, co robił. Po krótkiej chwili milczenia dodał.

- A szkoda, bo nawet dobrze zrobiony się wydawał na profilowym, chociaż wyraźnie mało ćwiczeń na plecy robił. No, ale trudno się mówi. Miał szansę, nie wykorzystał jej. Pewnie jeszcze by się okazało, że to jeden z tych, co tak naprawdę mają laskę, ale na boku chcą na drugą stronę przeskoczyć tylko się kurwa nie mogą sami ze sobą ogarnąć. Wkurwiają mnie tacy. - mruknął, po czym spojrzał na wampira. - A ty czekasz na kogoś, czy zapolować przyszedłeś po prostu? Czy pochillować? -

- Wiesz... - Zaczął, ostrożnie badając swojego nowego towarzysza. - Skoro już raz cię wystawił, było raczej jasne, że zrobi to drugi raz. - Dokończył i machnął ręką. Podejrzewał jednak, że nieznajomy był z tych, co nie lubili uczyć się nawet z własnego doświadczenia.
Przysłuchiwał się dalej i mimowolnie zmarszczył lekko brwi. A potem się zaczął śmiać. To szczere oburzenie i brak hamulców w mówieniu tego, co mu ślina na język przynosiła była po prostu zabawna.
- Tak, tacy są najgorsi. - Przyznał absolutną rację rozmówcy, ale wciąż z dużym rozbawieniem. Facet kogoś mu przypominał i się zastanawiał, kogo, ale nikt konkretny mu nie przychodził do głowy.
- A co, jestem zwierzęciem, że muszę polować? - Spytał już nieco poważniej, ale nie był zły. Normalnie by był, ale ciężko mu było się złościć na kogoś, kto zdawał się nie mieć piątej klepki. Oczywiście, nie powiedziałby tego na głos, bo chłop by go raz dwa zgiął w precelek. - Po prostu następnym razem umów się na randkę z typem, który będzie robi odpowiednią ilość ćwiczeń na plecy. - Wrócił do poprzedniego tematu, szczerząc się od ucha do ucha.

- Nie no, chciałem dać mu szansę, bo każdemu może coś wypaść, nie? Nawet ja raz czy dwa razy trening musiałem przełożyć, bo jakaś nagła sytuacja mi wypadła. - odparł Ambroży, który faktycznie musiał trzykrotnie zmienić plany siłkowe, chociaż czuł się wtedy jak Piotr wypierający się Chrystusa przed postronnymi. Niby zrozumiałe, a jednak wyrzuty były. Na szczęście nie wpłynęło to drastycznie na jego formę. Ucieszył się jednak, że wampir wydawał się rozumieć jego podejście.

Pociągnął kolejny łyk piwa, po czym zorientował się, że w sumie kufel już opustoszał. Westchnął, po czym podrapał po brodzie, zastanawiając się, jak bardzo chce się dzisiaj zrobić i czy chce zostać przy piwie, czy cięższy trunek wytoczyć.

- No, jak typ dba o siebie, ale zapomina o plecach, to od razu widać, że niedbały. Mam za swoje. - westchnął, po czym obrócił się nieco, by móc spojrzeć na wampira. - A co do tego polowania, to nie wiem w sumie, wydawało mi się, że jednak jakoś się musicie pożywiać, nie? A sklepów chyba dla was nie ma... - zmarszczył brwi, orientując się, że w sumie nie wie. -...znaczy, chyba nie ma? Może jakiś czarny rynek, no ale w sumie nie wiem, nie rozkminiałem tego nigdy. Masz kurwa, nie wiem, jakąś... Żabkę dla długozębnych? - spytał, wyrażając szczere zainteresowanie. Sam raczej nie był specjalnie nocnym zwierzęciem, nie licząc okazjonalnej imprezy. Po sekundzie zorientował się, że Żabka jest raczej czysto polskim fenomenem, więc dodał. - ...czy tam inne Tesco 24/7? -

- To musiało być dla ciebie trudne... - Odpowiedział z udawanym współczuciem i pokręcił głową z dezaprobatą. Uśmiech wrócił szybko na twarz. Zastanawiał się, skąd chłop się urwał...
- Ta... Mów głośniej to może Conventus usłyszy i założą taką Żabkę na twoje życzenie. - Mruknął sarkastycznie pod nosem. - Nie, nie ma czegoś takiego. Ludzi, zresztą, nie ruszam. - Dodał nieco głośniej, zerkając na chwilę w bok. Zaraz na jego twarz wpłynął głupkowaty uśmiech. Spojrzał na gościa z powrotem.
- A powiedz, ty jesteś kurka czy kogut? I czy składasz jaja? - Spytał, odgrywając się równie głupimi pytaniami. - No i czy piwo ci nie szkodzi? Myślałem, że dieta ptaszków składa się z ziarenek.

Ambroży, kompletnie nieświadomy - przynajmniej w tym momencie - udawanego współczucia ze strony Savy pokiwał tylko z wdzięcznością głową. Niby wampir, ale może nie taka zła morda. Żuliki też często jebały straszliwie, a pan Staszek co przy monopolu niedaleko jego siłki wystawał też zawsze uprzejmy i miły.

- Nie no, Conventus chyba się nie bawi w takie rzeczy, nie? Chociaż w sumie by mogli, ułatwiłoby wam to chyba życie. - stwierdził z powątpiewaniem, równie nieświadomy sarkazmu w głosie wampira. - Ale spoko, jak ludzi nie ruszasz, to szanuję. Nie wiem jak to dokładnie u was wygląda, ale pewnie to trochę tak, jakbyś był weganinem, nie? A, no ja to kogut, nie jestem jednym z tych transów. Chociaż mam jednego, co trenuje u mnie, to kurwa musiałem się dokształcić w chuj, jak dietę mu dobrać jak jeszcze hormony bierze i wszystko, nie powiem. -

W międzyczasie doszedł do wniosku, że chyba dzisiaj zostanie przy piwkach. Cięższym trunkiem szybciej by się zwiózł, a konwersacja wydawała się być potencjalnie ciekawa, to nie warto było się tak szybko upadlać.

- Właśnie, Ambroży jestem. Ale możesz też mówić Kafar, albo Pan Flex. - wyciągnął dłoń do wampira.

Zmiennokształtni bywali po prostu specyficzni. Co kolejny okaz tym bardziej odklejony od rzeczywistości.
Wzmiankę o Conventusie przemilczał, unosząc jedną brew.
- Nie ruszam ludzi wbrew ich woli. - Sprecyzował. A to, że jego słowa odrobinkę nie pokrywały się z rzeczywistością, bo miał problemy z samokontrolą, to tego już jego nowy znajomy nie musiał wiedzieć. I tak było mu z tym wstyd. - To bardziej jak z wyborem jajek. Albo kupujesz te od kur z chowu klatkowego wiedząc, że hodowane są paskudnych warunkach albo kupujesz te od kur z wolnego wybiegu. Jestem za drugą opcją. - Powiedział i uśmiechnął się krzywo. Czy on właśnie porównał żywienie się ludzką krwią do jajek?
Musiał przyznać, że historia o transie na siłce była bardzo porywająca. Nie wiedział, kiedy zeszło na transów, ale... No najwyraźniej tak zostały zinterpretowane jego słowa. O kurce czy kogucie.
- Najważniejsze, żeby nie zaniedbywał pleców, co? - Mruknął sarkastycznie i z mniejszym entuzjazmem niż wcześniej. Chłop naprawdę wszystko sprowadzał do siłowni. Zerknął na moment na wyciągniętą w jego kierunku dłoń.
- Sava. - Odpowiedział bez zastanowienia i uścisnął dłoń Ambrożego. Chłód wampira spotkał się z ciepłem zmiennokształtnego. Jego imię było zdecydowanie za trudne do wymówienia. Zastanawiał się, jaka była narodowość jegomościa. - Chyba zostanę przy Kafarze. Skąd jesteś? - Spytał, nie mogąc tym razem odpuścić ciekawości.

- Hmm, niezłe porównanie. Chyba czaję. - zastanowił się moment nad słowami wampira, kiwnąwszy powoli głową. Faktycznie, miało to jakiś sens, a do tego jak typ nie wykorzystywał ludzi, to tym lepiej. Normalnie wampiry go wkurwiały chyba właśnie tym - że większość nie pytała o pozwolenie, a jeszcze kolejna część (chociaż po prawdzie nie wiedział, jak duża), gdyby nie zasady Conventusa pewnie by porzucała normików całkiem wyssanych.

Na słowa o plecach zaśmiał sie lekko.

- Ano. Chociaż po prawdzie, to trochę mem mimo wszystko, teraz zwłaszcza jak do mnie korposzczury przychodzą, to często głównie po to, żeby te partie nauczyć się ćwiczyć. I dobrze, bo siedzenie za biurkiem naprawdę ich rozwala pod tym kątem. - odparł, potem nieco poważniej wyjaśniając tę kwestię.

Łapa wampira była chłodna, nawet zimna - chyba faktycznie nie pił od jakiegoś czasu. A może to standard, niezależnie od posiłku? Nie był pewny. Tak czy inaczej, nie ściskał jej ZBYT mocno, nawet jeśli wampir-suchoklates pewnie był w stanie znieść większą siłę, niż normik koks.

- Sava. Spoko, troche z Saszą mi się kojarzy. Co do mnie, to jestem z Polski, z takiego jednego zadupia na Mazurach. Znaczy no, może nie całkiem zadupia, bo jednak turystów troche wbijało zawsze do nas, ale jednak nie z żadnego dużego miasta. Wyjachałem tutaj, bo lepsze zarobki i studia lepsze były, niż u mnie. - wyjasnił, ciekaw, czy wampir sam się podzieli czymś więcej o sobie.

Wyszło na to, że jego nietypowa metafora została zrozumiana przez Ambrożego, co go nieco zaskoczyło. Chłop raczej nie wyglądał na bystrego, ale może źle go jednak ocenił. A może nie chciał się chwalić, że jakieś tam szare komórki jeszcze pracowały.
- Wszystko ma swoje plusy i minusy. - Mruknął zupełnie obojętnie i wzruszył ramionami nieznacznie. Przechylił głowę w bok, rozglądając się gdzieś po sali. - Od zbyt wielu ćwiczeń też siadają niektóre partie. Stawy, czy coś. Balans jest najważniejszy chyba, nie? - Rzucił luźnych przemyśleniem. Skoro już Kafar zdążył się pochwalić nieco znajomością w temacie, postanowił odrobinę pociągnąć temat i sprawdzić jego wiedzę. Nie żeby Sava był znawcą, bo tak nie było. Po prostu miał wrażenie, że gość mógł być bardziej inteligentny niż mu się wydawało.
- Aaa, z Polski? - Zabrzmiał na nieco bardziej ożywionego niż dotychczas. - Miałem kiedyś znajomego z Polski. Nauczył mnie kilku słów. Okazało się, że język rumuński i polski ma kilka wspólnych słów... - Urwał na chwilę. - Bo ja jestem z Rumunii właśnie. Nasze kraje cierpią na mniej więcej podobny problem braku perspektyw i godnych zarobków. - Dodał nieco melancholijnie. Ciekawe było spotkać kogoś, kto pochodził z Europy, nawet jeśli był to śmierdzący kogutem zmiennokształtny.

- Wszystko ma swoje priorytety, niestety / Wszystko ma swoje wady, zalety / Hierarchia wartości, obowiązki, przyjemności /Hip-hopowa podróż do przyszłości. - odpowiedział bezwiednie nieco Ambroży, kiedy uwaga Savy skojarzyła mu się z klasyką Paktofoniki i polskiego rapu w ogóle. W sumie jak wróci do domu, to może sobie nawet puści płytę? Kinematografię? A może jednak Pożegnalny... a w sumie, zobaczy potem. Skupił wzrok znowu na wampirze.

- No ta, dlatego rotacyjnie musisz robić. No i dietę mieć dopasowaną dobrze, bo czasem też jak ci odpowiednik składników zabraknie, to nawet z przerwami się nie zregenerujesz dobrze. Chociaż to przy ludzkiej fizjologii, nie wiem, jak na przykład u was by to wyglądało. I w ogóle, czy jak pijecie np. z jakiegoś takiego grubeła z US głównie, to wam się to jakoś przekłada, czy nie. W sumie, nie widziałem nigdy grubego wampira, to pewnie nie. Ale no, nie byłem w US. - upił pare łyków piwa, pozwalając mówić dalej Savie. Słysząc, że też jest imigrantem i to z podobnego regionu, co on sam, wyciągnął pięść w jego kierunku.

- No kurwa, żółwik, mordeczko. Jest dokładnie tak jak mówisz. - kiwnął głową. - Nie znam rumuńskiego ni cholery, ale no, mój brat się języków uczył, to pewnie by wiedział. A dawno temu dotarłeś do Birmingham? -

Przechylił głowę, słysząc polski mamrot pod nosem Kafara. Język polski brzmiał w uszach wampira jak rosyjski, ale nie chciał się chwalić tą uwagą. Kiedyś mu raz Polak powiedział, że Polacy nie za bardzo lubią być porównywani do Rosjan.
Zapewne, gdyby Sava był Polakiem, dołączyłby do tej spontanicznej przyśpiewki. Niewykluczone, że okazałoby się, że lubiliby to samo. Niestety, jednooki nie znał polskiego hip hopu. W dodatku nie znał języka polskiego.
- Rapujesz? - Spytał trochę sceptycznie. Mimo wszystko zmiennokształtny nie brzmiał, jakby miał do tego głos. Czego również nie chciał mówić, bo nie chciał odbierać mu dobrej zabawy... Bo chyba dobrze się bawił, kiedy zarapował ten krótki tekst.
- Eee... To rzeczywiście dość istotne, żeby pić krew zdrowego człowieka albo nieczłowieka. - Przyznał, czując się odrobinę niekomfortowo taką falą pytań na temat wampiryzmu. - Ilość sadła przekłada się na jakość krwi. Ale tłuszcz nie płynie we krwi, więc nie robimy się od tego... Grubi. Co najwyżej mogę się trochę gorzej czuć. Nie jak po wypiciu kogoś, kto jest zdrowy, po prostu. - Wytłumaczył rzeczowo i powoli, marszcząc przy tym delikatnie brwi. Sava zdawał się być wymęczony taką odpowiedzią. Dzisiaj chyba miał dzień na bycie człowiekiem niż wampirem ogólnie. Ambroży za bardzo zagłębiał się w tematy o długozębych. - Ale rzeczywiście wampiry mogą tyć, jeśli tylko będą żywić się normalnym jedzeniem.
Kiedy zaciśnięta pięść została wycelowana w jego stronę, najpierw nieco się wzdrygnął. Nie spodziewał się takich śmiałych gestów, więc odruchowo spodziewał się wpierdolu. Może za pochodzenie. Ale jak zrozumiał, o co mu chodzi, zbił tego "żółwika".
- Pięć lat temu. - Odpowiedział, wzruszając lekko ramieniem. - A ty?

- Ta. Paktofonika, klasyk polskiego rapu. Jeden z założycieli potem wyskoczył z dziewiątego piętra i się zabił. Chujowa sprawa, ale kawałki mieli naprawdę dobre, obczaj sobie kiedyś, bo na stówę są tłumaczenia. To co ja teraz zapodałem, leci mniej więcej tak. - odparł, po czym na szybko przetłumaczył wersy na angielski, by trochę przybliżyć tekst Savie.

Kiedy ten zaczął opowiadać o fizjologii wampirow i ich... powiedzmy, że metabolizmie - słuchał z wyraźnym zainteresowaniem, ewidentnie zaciekawiony i chętny dowiedzieć się więcej. Niemniej, informacje, których się dowiedział, zmuszały go do dłuższej refleksji. No i wiedział, że gadając tak po pijaku w knajpie to raczej nie dowie się wszystkich szczegółów, trzeba by siąść z Savą na trzeźwo w bardziej spokojnym miejscu i się wtedy jakichś konkretów do wiedzieć. Ale i tak, było spoko posłuchać czegoś nowego.

Cofnąwszy pięść, upił następny łyk piwa.

- Sześć. Przyjechałem tutaj z kumplem, Stomilem. Jaja mieliśmy z tą podróżą pierwszą w chuj, ale to długo by opowiadać, w ogóle wtedy angielskiego prawie nie znałem. Dopiero po roku mi faktycznie wszedł. -

No proszę, założyciel, który skoczył z dziewiątego piętra. Już drobna wspólna z wampirem się pojawiła. Uśmiechnął się ledwo zauważalnie na własny żart w głowie, ale nie zamierzał się tym dzielić. Ludzie z reguły źle reagowali na nagłe, zbyt wylewne wyznania o dokonywanych próbach samobójczych.
Sava z lekkim zainteresowaniem przysłuchał się tłumaczeniu Kafara. Nie widział w tym nic wyjątkowego. Tekst, jak tekst. I nie było w tym nic złego, oldschoolowy rap miał to do siebie, że był o codzienności, tak po prostu. Nie było w nim polotu ani głębokich tekstów i bynajmniej nie uważał, że teraz muzyka jest bardziej ambitna, bo na pewno nie była.
- Obczaję go sobie w domu. - Odpowiedział beznamiętnie. - Dlaczego chłop strzelił samobója? - Spytał z ciekawości.
- Bez angielskiego ciężko. - Stwierdził, wdając się w tą gadkę szmatkę o niczym. - Ale przynajmniej załapałeś język. Sporo ludzi całe życie potrafi mieszkać za granicą i nie uczyć się angielskiego, a później nie potrafią nic powiedzieć poza swoim imieniem. A tak w ogóle, to akcent masz niezły. Zazwyczaj ludzie ze wschodu brzmią charakterystycznie. - Skomentował, a nawet skomplementował swojego rozmówcę. - Przypomniało mi się, na przykład, w rumuńskim "kurwa" to dziwka. Tak a propos podobieństw naszych języków.- Rzucił ciekawostką, mówiąc "kurwa" po polsku i akcentując "r-ką" charakterystyczną dla krajów słowiańskich.
- Ja przyjechałem tu pięć lat temu, bo jakiś chuj mnie przemienił i muszę od czasu do czasu zmieniać miejsce pobytu. Nieśmiertelność bywa uciążliwa w zostawaniu gdzieś na dłużej. - Odezwał się nagle w odwecie za szczerość Kafara. W sumie, dzisiaj było mu to obojętne, że coś o sobie powiedział. Mężczyzna wydawał się być taką osobą, która zapamiętywała jakieś istotne szczegóły czy historie innych.

Kompletnie nieświadomy tego, że wampir sam ma doświadczenia podobne częściowo do Magikowych, Ambroży podrapał się po brodzie, próbując sobie przypomnieć jak to z Magikiem było.

- Chyba starał się od woja wymigać udając, że ma bałagan na strychu. No i tak dobrze udawał, że w końcu się tego bałaganu nabawił i deprechy ostrej, przez co w końcu skoczył. Chujowa sprawa. -

Komentarz na temat jego angielskiego nawet go lekko zdziwił, ale w sumie... faktycznie, coraz rzadziej się zdarzało, że ludzie przychodzący do niego na siłkę - w tym młode brytolskie karczycha - rozpoznawały w nim obcokrajowca. On sam miał wrażenie, że dalej zaciąga z lekka kaszubsko. Niemniej kiwnął głową, zgadzając się co do punktu poruszonego przez Savę.

- No kurwa, dokładnie. Jak przyjeżdżasz gdzieś i wiesz, że będziesz tu dłużej - no to się kurwa bierzesz do roboty i zapierdalasz, żeby jak najszybciej się gadki nauczyć. Strasznie mnie wkurwiają takie zjeby, co właśnie ani me, ani be, ani how are you kurwa nie potrafią powiedzieć, a dziesiąty rok im mija. Jak na moje, to rząd brytyjski - każdy zresztą - powinien wprowadzić egzaminy z języka normalnie po roku-dwóch i jak nie znasz - to wypierdalasz i tyle. - stwierdził, mocno znowu poruszony. Faktycznie, strasznie nie znosił ludzi, którzy odstawiali takie jaja i lecieli sobie w chuja, będąc gośćmi w danym miejscu. Dlatego go tak wkurwiali ciapaci, którzy nie dość, że chuja się uczyli, to jeszcze potrafili jawnie pierdolić, że im lata prawo brytyjskie. Upił kolejny łyk piwa i pewnie by nawet kontynuował rant, gdyby nie najpierw lingiwstyczny, a następnie personalny bardziej komentarz Savy.

- O kurde, byku - dobrze to r wymawiasz. Brytole tak nie umieją. - pochwalił go i klepnął lekko po ramieniu z aprobatą. - Ano tak, nie pomyślałem w sumie o tym. My nie mamy tego problemu w sumie, o ile nie odpierdolimy czegoś, nie? To ile razy w sumie takie przeprowadzki robiłeś, ścigał cię ktoś? Bo coś słyszałem, że niestety Ojciec Święty ma z nami kosę. -

Jednookiego najpierw sparaliżowała odpowiedź Kafara. Ale to była tylko cisza przed burzą. Jednooki po prostu wybuchł śmiechem.
- Chłopie, ty to masz fantazję. Chcesz mi powiedzieć, że gościu się zabił, bo za dobrze udawał? - Wydusił z siebie podczas śmiechu, zasłaniając przy tym usta, żeby nie pokazać wampirzych kłów. Nawet nie uwierzył, że mężczyzna powiedział to na serio. Uznał to za żart i nie śmiał w to wątpić. Co z tego, że dotychczas zmiennokształtny nie wskazywał na to, że miał dryg do żartu i mówił wszystko bez ironii.
Mimo, że podzielał po części zdanie swojego rozmówcy, to jednak jego spore oburzenie go zdziwiło. W sensie, Sava miał, mimo wszystko, wyjebane. Oczywiście styczność z człowiekiem, z którym nijak miałby się dogadać nie należała do przyjemnych, jedynie szarga nerwy, ale on miał na to skuteczny sposób - nie wchodził w kontakty z ludźmi. Ze wszystkimi po równo.
- Radykalizm nigdy nie prowadzi do niczego dobrego. - Skwitował krótko. - Ale mnie też denerwują ludzie, którzy nie uczą się języka. No, ale nie da się znaleźć lekarstwa na wszystko. - Wzruszył ramionami. Z doświadczenia wiedział, że nie tylko "ciapaci" mieli ten problem. Również mniejszości polskie, ruskie, chińskie... Sporo wymieniać, tak naprawdę.
Jednooki zdziwił się na to śmiałe klepnięcie w ramię. Drgnął mu kącik ust, jakby chciał ułożyć się w grymas, ale pohamował tę chęć. Nie lubił nagłego dotyku.
- Nie dotykaj mnie, byku. - Powiedział oschle, naciskając na ostatni wyraz. Jego ton drastycznie się zmienił. Westchnął cicho, próbując zdusić w sobie uczucie narastającego zdenerwowania i niepokoju. Ale chyba, CHYBA, Ambroży nie zdawał się wziąć jego uwagę i zimny ton do serca. - Brytole chuja umieją. - Dodał po chwili arogancko, chcąc wrócić na tory właściwego tematu. - Kilka. Pięć, może. - Wzruszył ramionami. - Nie mam tysiąca lat, tylko pięćdziesiąt. - Dodał jeszcze i uśmiechnął się krzywo na wzmiankę o "Ojcu Świętym". - Nie odpierdoliłem nic, więc nikt mnie nie ściga. Ale, jak to ująłeś, Ojciec Święty nie potrzebuje powodu, żeby się do nas przypierdolić. Wystarczy, że istniejemy. - Sprecyzował, bo - o ile dobrze zrozumiał - Ambrożemu chodziło o Watykan. Sava, z tego, co wiedział o wampirach, nie były one potępione przez Boga. Nie wchodził w samozapłon na widok krzyża, czy obecność w kościele nie sprawiała mu bólu, jak to panowało wśród współczesnych stereotypów o wampirach. Więc Kościół robił sobie samowolkę. I absolutnie nie było to zaskakujące ani trochę.
- Poza tym, z tego, co się orientuję, wy też macie przedłużony żywot. Takie rzeczy jeszcze przed tobą. - Zauważył.

Brożek wzruszył lekko ramionami na stwierdzenie, że radykalizm nie prowadzi nigdy do niczego dobrego. Może nie, ale relatywizm moralny też chyba nie był najlepszy, przynajmniej w jego opinii - nawet, jeśli potencjalnie nie umiałby wyjaśnić dokładnie, czym jest relatywizm moralny. Kiedy jednak wampir na niego syknął, wyraźnie nie życząc sobie kontaktu fizycznego, cofnąl zaraz rękę.

- Luz mordo, to miało być tylko przyjacielskie klepnięcie. Nawyk z siłki, sorki. - przeprosił krótko, przyjmując po prostu do wiadomości, że wampir nie lubi być dotykany. On sam raczej nie miał problemów z kontaktem fizycznym, a wręcz do niego dążył, traktując jako najlepszy sposób poznania czyjegoś charakteru i oswojenia się z kimś. No ale, ludzie i nadnaturale bywali różni, dlatego wycofał się. Był pijany lekko, ale nie chciał się narzucać. Za bardzo.

- Znaczy, trochę czaję, że im się nasze istnienie doktrynalnie nie styka. Ale miałem paru znajomych księży, to spoko mordy były, poza może jednym, ale jego potem gdzieś przenieśli. W sumie ciekawe, czy z Łowcami tez tak robią, że jak jakiś spalony jest w danym miejscu, to go do innej parafii przenoszą. I ciekawe ilu łowców jest krypto-nadnaturalami tak naprawdę. - stwierdził, poważnie się nad tym zastanawiając. Skoro wielu księży tkwiło w szafie, to tak samo chyba mogło być z Łowcami, nie?

- No, pewnie kiedyś trzeba będzie się przenieść, ale wiesz - na razie spokojnie mogę jechać na tym, że dbam o siebie i biore kurwa, nie wiem, suple jakies czy coś. Ale taka zmiana klimatu raz na jakiś czas chyba nawet brzmi spoko, ludzie w końcu tez sie przeprowadzają. A wcześniej gdzie mieszkałeś? Bo dla mnie to pierwsze przenosiny. -

- Ta. - Mruknął krótko w odpowiedzi na jego wyjaśnienie. Przyjacielski dotyk. Ugryzł się w język, żeby nie powiedzieć, że przecież nie byli przyjaciółmi, właściwie to dopiero poznali swoje imiona. Jednakże, ludzie bywali właśnie... Tacy. Niektórzy po prostu potrzebowali jakiegoś kontaktu fizycznego. Sava był w stanie mu to wybaczyć. Drobnostka. Nie musiał zwierzać, dlaczego tak miał.
- Łowcy to radykały. - Zaczął, nawiązując do tematu, który, zdawać się mogło, zgasł. - To coś innego niż księża. Oni nie są świadomi o naszym istnieniu. Co do tych pierwszych, raczej nie wydaje mi się, żeby porażki były akceptowane. Zresztą, chuj ich tam wszystkich wie. - Prychnął.
- Wcześniej tułałem się po Europie. Po Rumunii były Niemcy, po Niemczech Francja. Ciekawe okolice, takie... Niesłoneczne. - Powiedział beznamiętnie. Po chwili wstał, zauważając, że zwyczajnie się zasiedział. - Dobra. Na mnie czas. - Oznajmił i po prostu skierował się do wyjścia.

zt.